هنگامی که افراد پایان دنیا را تصور میکنند، اغلب حدس میزنند که بشریت در حال تقلا برای زنده ماندن است، اما طبیعت شاید برندگان دیگری را داشته باشد. برخی از جانوران برای تحمل موج گرما، تشعشعات، گرسنگی و حتی خلاء فضا بهوجود آمدهاند. این بازماندگان فقط دوام نمیآورند، بلکه در شرایطی رشد میکنند که میتواند بیشتر گونههای حیات را از بین ببرد.
در مطلب امروز دیجینوی با ۸ جانور سرسخت از خرسهای آبی میکروسکوپی گرفته که میتوانند دههها چرت بزنند تا لاشخورهایی که از فساد تغذیه میکنند آشنا خواهید شد. این جانوران به احتمال زیاد از یک فاجعه جهانی جان سالم به در خواهند برد و هرآنجه از زمان باقی بماند را استفاده میکنند.
تاردیگریدها (خرسهای آبی)
اگر جانوری بتواند به عنوان آخرین بازمانده شناخته شود، خرس آبی است. این موجودات میلیمتری میتوانند تقریبا تمام متابولیسم خود را با جمع شدن در یک تون خشکشده متوقف کنند، سپس سالها بعد با بازگشت به آب دوباره زنده شوند. در این حالت، آنها شرایط سختی را تحمل میکنند که میتوانند اکثر حیات را نابود کند. شرایط نزدیک به خلاء، فشارهای خردکننده و تابش شدید که در مقیاس هزاران گری اندازهگیری میشود.
در آزمایشات آزمایشگاهی، خرسهای آبی از دماهای بسیار بالا، از نزدیک به صفر مطلق تا حدود ۱۵۰ درجه سانتیگراد جان سالم به درد بردند و حتی آزمایشی در سال ۲۰۰۷ نشان داد برخی از خرسهای آبی میتوانند سختی فضای بیرونی را تحمل کنند. با این وجود، آنها موجودات اسرارآمیز نیستند و برای زندگی و تولیدمثل دوباره هنوز به یک لایه نازک از آب و شیمی قابل حمل نیاز دارد. باتوجه به مقاومت بالا در کنار نیاز کم به منابع، خرسهای آبی تقریبا در هر فهرست آخرالزمانی قرار میگیرند.
سوسکها
سوسکها موجوداتی همهکاره هستند که تقریبا هرچیزی را میخورند، به سرعت تولیدمثل میکنند و میتوانند مدت زیادی را با کمبود غذا یا آب سپری کنند. اینها ویژگیهایی هستند که ریشه کردن آنها را بهطور عجیبی دشوار میسازد. این حشرات در برابر تشعشعات از انسانها مقاومتر هستند زیرا سلولهایشان کمتر تقسیم میشوند، اما مقاومت آنها در برابر انفجارهای هستهای تنها یک شایعه است. آزمایشات کنترل شده و بررسیهای کارشناسان نشان میدهند که سوسکها در دوزهای بالاتر از انسانها زنده میمانند، اما همچنان در سطوح شدید میمیرند و در برابر گرما و شوک یک انفجار واقعی مقاومت نخواهند کرد.
یک حقیقت این است که سوسکها میتوانند روزها تا هفتهها بدون سر زندگی کنند، این موضوع به دلیل تنفس حشرات از طریق مجاری تنفسی بدن است، نه یک سیستم متمرکز بینی و گلو. در دنیای تاریک پس از بحران با بقایای پراکنده و سرپناه، این حشرات احتمالا دوام خواهند آورد؛ هرچند خشکسالی، سرمای ناگهانی و منابع مسموم همچنان محدودیتهایی را برای آنها ایجاد خواهند کرد.
کرکسها
کرکسهای گروهی از پرندگان برای کنترل بیماریهای طبیعت هستند. آنها در لاشهخواری تخصص دارند و اسید معدهشان به اندازهای قوی است که میتواند بسیاری از میکروبهای خطرناک را از بین ببرد. رودههای آنها برای مقابله با سموم و باکتریهایی که حیوانات دیگر را بیمار میکنند، سازگار شده است. از آنجایی که کرکسها میتوانند برای یافتن غذا در مسافتهای طولانی پرواز کنند، در موقعیت خوبی برای استفاده از لاشهها در اکوسیستمهای مختل شدهای هستند که آنها شکار تازه کمیاب است.
با این حال، این جانوران سرسخت در برابر سموم خاص، از جمله بقایای لاشه دام بسیار آسیبپذیر هستند. یکی از دلایل انقراض چندین گونه از آنها در بخشهایی از آسیا و آفریقا، حساسیت به این سموم است. در یک فاجعه جهانی که سموم در آن پخش شدهاند، این حساسیت میتواند یک نقطه ضعف بزرگ باشد. در سناریوهایی که مرگومیر بدون آلودگی شیمیایی اتفاق میافتد، ویژگی برجسته کرکسها به یک مزیت بقا تبدیل میشود.
کوسهها
کوسهها محدوده وسیعی از اقیانوسها را اشغال میکنند و بسیاری از آنها میتوانند بین وعدههای غذایی خود مدت زیادی را بدون غذا بگذارنند. سوابق نشان میدهد که یک کوسه بادخورک بیش از یک سال در اسارت غذا نخورده است و گونههای آبهای سرد مانند کوسه گرینلند با نیاز متابولیکی بسیار پایینی زندگی میکنند. برخی از گونههای کوسه همچنین از لاشهها تغذیه میکنند که درصورت ناپایداری شبکههای غذایی، یک جایگزین مفید برای آنها محسوب میشود.
کوسههای اعماق دریا و قطبی بهطور خاص در محیطهایی زندگی میکنند که از بسیاری از شوکهای سطحی در امان هستند، این ویژگی میتواند تا مدتی از آنها پس از وقوع یک بحران جهانی محافظت کند. با این وجود، این جانوران سرسخت در برابر تغییرات گسترده اقیانوسی مصون نیستند. اکسیژنزدایی شدید، اسیدی شدن یا فروپاشی زنجیره غذایی حتی سرسختترین کوسهها را نیز تهدید میکنند. به عنوان نمادی از استقامت طولانیمدت، احتمال میرود که این شکارچیان آبزی چندین قرن است که وجود دارند و گونههای آنها به کشورهای مختلف رسیدهاند. این موضوع نشان میدهد که زندگی آهسته و استفاده انرژی کم میتواند در دوران سخت موجب زنده ماندن برخی موجودات شود.
پنگوئنهای امپراتور
پنگوئنهای امپراتور برای کمبود منابع و سرما بهوجود آمدهاند. پنگوئنهای نر میتوانند تا سه ماه هیچ غذایی نخورند و در طول زمستان قطب جنوب روی تخمها بخوابند و با تکیه بر ذخایر چربی متراکم تجمعهای مصرف کم انرژی که آنها را کنارههای سرد گروه به مرکز گرم آن میکشاند، این کار را انجام میدهند. بدنهای جمعوجور، اندامهای کوچک و پرهای فشرده این جانوران سرسخت، اتلاف گرما را به حداقل میرساند و کلونیهایشان آنقدر دور افتاده هستند که برخی از بلایای ساخته شده توسط بشر ممکن است به سرعت به آنها نرسند.
با این حال، نباید وابستگی پنگوئنهای امپراتور به زیستگاهشان را فراموش کرد. آنها برای تولیدمثل و تغذیه به سکوهای پایدار یخ متصل به دریا نیاز دارند. اگر فاجعهای موجب تسریع از بین رفتن یخ دریا شود یا دسترسی به طعمه در زیر یخ را مختل کند، مقاومت آنها میتوانند به سرعت از بین برود. با این وجود، تا زمانی که یخ وجود دارد و غذا در دسترس است، تعداد کمی از سایر پرندگان میتوانند بهتر از پنگوئنهای امپراتور در برابر سرمای شدید و تاریکی طولانیمدت مقاومت کنند.
روتیفرها
روتیفرهای بیدلوئید جانوران میکروسکوپی هستند که میتوانند زندگی خود را متوقف کنند، از خشک شدن، انجماد و از دست دادن اکسیژن جان سالم به در ببرند و سپس با بهبود شرایط دوباره شروع به زندگی کنند. نکته جالب این است که دانشمندان تعدادی از آنها را از لایههای منجمد دائمی سیبری که قدمت آنها تقریبا به ۲۴۰۰۰ سال پیش باز میگردد، احیا کردند و نشان دادند که حیات معلق میتواند در مقیاسهای زمانی زمینشناسی دوام بیاورد. بسیاری از گونههای بیدلوئید (پارتنوژنز) بهصورت غیرجنسی تولیدمثل میکنند، بنابراین یک بازمانده میتواند به سرعت جمعیت خود را هنگام بازگشت آب دوباره بهوجود آورد.
البته روتیفرها شکستناپذیر نیستند و سموم شدید یا از بین رفتن کامل زیستگاه همچنان آنها از بین خواهد بود، اما اندازه کوچک، رژیمهای غذایی انعطافپذیر و ترفندهای خواب این موجودات، آنها را به جانوران بسیاری خوبی برای عبور از فواصل طولانی و سخت تبدیل میکند. در جهانی با زیستگاههای کوچک و پراکنده، لایههای نازک در خاک، تودههای آب ذوبشده یا برکههای موقت، روتیفرها میتوانند بیسروصدا از بدترین شرایط عبور کنند و دوباره به حالت بازگردند.
کیلی فیش
ماهی کیلی فیش اقیانوس اطلس نمونه بارزی از یک جانور سرسخت برای سازگاری سریع و تکرارپذیر با استرسی ناشی از فعالیتهای انسانی محسوب میشود. گروههایی از این ماهی که در برخی از آلودهترین مصبهای آمریکای شمالی زنده میکنند، بهطور مستقل دفاع ژنتیکی در برابر ترکیبات شیمیایی پیچیده را تکامل دادهاند و سطوح سمی را که سایر ماهیها را میکشد، تحمل میکنند. کیلی فیشها به سرعت بالغ میشوند و تولیدمثل میکنند که این امر تغییرات تکاملی آنها را سرعت میبخشد و به گروههایشان کمک میکند تا پس از شوکها، دوباره به حالت اولیه بازگردند.
این ماهیان سرسخت به عنوان موجوداتی کوچک در آبهای جزر و مدی باتلاقها میتوانند از زیستگاههای حاشیهای که ممکن است در سواحل آشفته و پس از فاجعه گسترش یابند، استفاده کنند. البته فروپاشی شدید اکسیژن، تعادل شوری یا شبکه غذایی همچنان برای این موجودات خطرناک خواهد بود. اگرچه تمام گونههای کیلی فیش مقاومت یکسانی ندارند، اما سابقه مقاومتشان در آبهای کثیف و آشفته، آنها را به بازماندگان محتملی در میان مهرهداران تبدیل میکند.
مورچهها
مورچهها متخصص حل مسئله بهصورت جمعی هستند. هنگامی که سیل میآید، گونههای از آنها مانند مورچههای آتشین بهصورت قایقهای شناور زنده که روزها شناور هستند، به یکدیگر متصل میشوند و با تغییر شکل و ترمیم خود، آب را تخلیه کرده به دنبال زمین میگردند. کلونی مورچهها مانند مادهای رفتار میکند که در برابر پارگی مقاومت میکند و تحت فشار سازگار میشود. این کلونیها میتوانند به سرعت جابهجا شوند، تقسیم شوند و دوباره ساخته شوند. رژیم غذایی همهچیزخوار این حشرات به آنها اجازه میدهد تقریبا از هر منبع غذایی استفاده کنند.
البته تعداد زیاد مورچهها نیز به تحقق این امر کمک میکند. دانشمندان تخمین میزنند که تقریبا ۲۰ کوادریلیون مورچه روی زمین وجود دارد و در زیستگاههای مختلف زندگی میکنند. با این حال، نقاط ضعف آنها در سطح کلونی است. سموم، انجماد طولانیمدت یا از بین رفتن کامل مکانهای لانهسازی هنوز هم میتواند جمعیت این جانوران سرسخت را از بین ببرند. اما در سراسر جهان، ترکیبی از ساماندهیهای اجتماعی، تحرک و ترفندهای مهندسی، شمارس مورچهها را در یک بحران جهان دشوار میکند.
منبع: InterestingEngineering
دانلود آهنگ