راهنماتو – یکی از پر سر و صدا ترین مراسمات اسکار، مراسم اسکار نود و ششم بود که در تاریخ 10 مارس 2024 برگزار شد. در این مراسم سه فیلم «اوپنهایمر»، «بیچارگان» و «قاتلین ماه کامل» توانستند بیشترین تعداد نامزدی برای دریافت جایزه اسکار را از آن خود کنند.
به گزارش راهنماتو، فیلم «اوپنهایمر» با نامزد شده در 13 بخش، بسشترین تعداد نامزدی برای جایزه اسکار را از آن خود کرد. پس از اوپنهایمر فیلم های «بیچارگان» و «قاتلین ماه کامل» هر کدام به ترتیب با 11 و 10 نامزدی در رتبه دوم و سوم قرار گرفتند.
با وجود این که فیلم «قاتلین ماه کامل» در بخش های بیشتری نامزد جایزه اسکار شد، در نهایت فیلم «منطقه دلخواه» با کسب دو جایزه اسکار از منظر کسب جایزه پس از فیلم های «اوپنهایمر» و «بیچارگان» در رتبه سوم قرار گرفت.
ما در این مقاله از راهنمای فیلم به معرفی سه فیلم برتر جایزه اسکار 2024 خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.
1. فیلم اوپنهایمر (Oppenheimer)
فیلم اوپنهایمر Oppenheimer به کارگردانی کریستوفر نولان، یکی از آثار مهم و پرحرف و حدیث سال 2023 است. این فیلم زندگی و کارنامه علمی و اخلاقی جِی. رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان برجسته آمریکایی و رهبر پروژه‌ی منهتن (پروژه‌ای که مسئول ساخت اولین بمب اتمی در تاریخ بشر بود) را به تصویر می‌کشد. نولان با استفاده از سبک خاص خود در کارگردانی، به بررسی عواقب ساخت و استفاده از سلاح هسته‌ای، به ویژه جنبه‌های اخلاقی و انسانی این تصمیمات پرداخته است. این فیلم نه تنها یک روایت تاریخی است، بلکه به پرسش‌های فلسفی و اخلاقی درباره‌ی مسئولیت علمی و پیامدهای اختراعات فنی می‌پردازد.
خلاصه داستان:
فیلم “Oppenheimer” بر اساس کتاب “American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer” نوشته کای برنت و مارتین شروین ساخته شده است. داستان فیلم ابتدا با شروع جوانی جِی. رابرت اوپنهایمر (با بازی کیلیان مورفی) آغاز می‌شود. اوپنهایمر، که در ابتدا در رشته‌ی فیزیک تحصیل کرده بود، در نهایت به یکی از برجسته‌ترین فیزیکدان‌های جهان تبدیل می‌شود.
در طول جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا پروژه‌ای به نام پروژه‌ی منهتن راه‌اندازی می‌کند تا به سرعت بمب اتمی را طراحی و تولید کند. اوپنهایمر به عنوان رئیس علمی این پروژه انتخاب می‌شود و به یکی از شخصیت‌های محوری در تاریخ علم و جنگ تبدیل می‌شود. فیلم از چالش‌های علمی این پروژه و تصمیمات اخلاقی که اوپنهایمر در طول ساخت بمب اتمی با آن‌ها مواجه می‌شود، می‌گوید.
با آزمایش موفقیت‌آمیز بمب اتمی در آزمایش ترینی در سال 1945 و استفاده از این سلاح‌های هسته‌ای در پایان جنگ جهانی دوم، اوپنهایمر با بحرانی اخلاقی مواجه می‌شود که تا آخر عمر او را درگیر می‌کند. در طول فیلم، روابط او با شخصیت‌های مختلف مانند همسرش کاترین (امیلی بلانت)، همکاران علمی‌اش و مقامات دولتی مانند لوئیس استراوس (رابرت داونی جونیور) و تاثیرات تصمیماتش در طول جنگ و پس از آن نمایش داده می‌شود.
تعداد جوایز و نامزدی های فیلم اوپنهایمر
فیلم اوپنهایمر در 13 بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شد که در نهایت در 7 بخش از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برنده جایزه شد.
تحلیل فیلم “Oppenheimer” (2023) به کارگردانی کریستوفر نولان
فیلم “Oppenheimer” به کارگردانی کریستوفر نولان، یکی از آثار برجسته و چالش‌برانگیز سینمای معاصر است که نه تنها به بازسازی رویدادهای تاریخی پرداخته، بلکه به پرسش‌های پیچیده فلسفی و اخلاقی درباره مسئولیت علمی و انسانیت در دنیای مدرن می‌پردازد. نولان با استفاده از سبک خاص خود در کارگردانی و ساختار غیرخطی روایت، داستان زندگی و کارنامه علمی جِی. رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان آمریکایی و رهبر پروژه‌ی منهتن را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین اختراعات علمی تاریخ بشر، به شکلی جذاب و در عین حال پرفراز و نشیب روایت کرده است.
1. ساختار روایت و تکنیک‌های نولان:
کریستوفر نولان، کارگردان شناخته‌شده به خاطر استفاده از ساختارهای پیچیده زمانی و ساختارهای غیرخطی، در “Oppenheimer” این سبک را به بهترین نحو به کار می‌برد. فیلم از تکنیک‌هایی چون زمان‌های موازی و برش‌های زمانی برای پیشبرد داستان استفاده می‌کند. این انتخاب نولان به‌ویژه برای نمایش تناقضات درونی شخصیت اوپنهایمر مؤثر است. از یک سو، شاهد نبوغ علمی و توانمندی‌های او در پروژه‌های تحقیقاتی هستیم، اما از سوی دیگر با بحران‌های اخلاقی و وجدان او در مواجهه با نتیجه‌ی اختراعش – بمب اتمی – روبرو می‌شویم.
فیلم به‌طور غیرخطی از درون ذهن اوپنهایمر عبور می‌کند و پیچیدگی‌های روانی و فلسفی او را در موقعیت‌های مختلف زندگی‌اش بازسازی می‌کند. نولان با استفاده از این تکنیک‌ها، احساس بحران و دوگانگی درونی شخصیت اصلی را در بینندگان به‌طور مؤثری منتقل می‌کند.
2. شخصیت‌پردازی و تعارضات اخلاقی:
یکی از پیچیده‌ترین بخش‌های این فیلم، شخصیت‌پردازی جِی. رابرت اوپنهایمر است که توسط کیلیان مورفی به زیبایی ایفا شده است. اوپنهایمر در فیلم نه تنها یک دانشمند برجسته، بلکه فردی است که با تردیدهای اخلاقی و انسانی زیادی در مورد پیشرفت‌های علمی خود مواجه است. نولان در این فیلم انسانیت و ضعف‌های یک نابغه علمی را به‌خوبی به تصویر کشیده و بر آن تأکید کرده است که حتی افراد با توانمندی‌های علمی بالا نیز باید با پرسش‌های فلسفی و اخلاقی پیچیده‌ای مواجه شوند که جواب دادن به آن‌ها به هیچ‌وجه ساده نیست.
یکی از جنبه‌های برجسته فیلم، نشان دادن این است که چگونه اختراع‌های علمی و پیشرفت‌های تکنولوژیکی می‌توانند از جایی به بعد از کنترل انسان خارج شوند و در مسیرهای غیرقابل پیش‌بینی قرار گیرند. اوپنهایمر و همکارانش در پروژه‌ی منهتن، برای پیروزی در جنگ جهانی دوم، به سرعت اقدام به ساخت بمب اتمی کردند، بدون آن که به عواقب بعدی آن فکر کنند. اما زمانی که بمب‌های اتمی در جنگ به کار گرفته شدند و میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار دادند، اوپنهایمر با بحران‌های اخلاقی و روانی شدیدی مواجه شد.
این سوال که “آیا دانشمندان مسئول استفاده از اختراعات خود هستند؟” به یکی از بزرگ‌ترین پرسش‌ها در فیلم تبدیل می‌شود. اوپنهایمر در نهایت خود را در مقابل تصمیماتش عاجز می‌بیند و درگیری‌های درونی او و احساس گناه از جمله عناصری است که فیلم به شدت بر آن‌ها تأکید می‌کند.
3. تضادهای سیاسی و درگیری‌های اجتماعی:
فیلم علاوه بر جنبه‌های علمی و اخلاقی، به جنبه‌های سیاسی و اجتماعی نیز پرداخته است. در دوران جنگ جهانی دوم، تصمیمات اوپنهایمر تحت تأثیر فشارهای شدید دولت ایالات متحده قرار داشت. مقامات دولتی و نظامی، به ویژه لوئیس استراوس (با بازی رابرت داونی جونیور)، به دنبال توسعه سلاح هسته‌ای برای پیروزی در جنگ بودند، و اوپنهایمر مجبور به پذیرش این فشارها و کار کردن در پروژه‌ای شد که به هیچ‌وجه از ابعاد انسانی آن بی‌خبر بود. فیلم به‌طور خاص به تأثیر سیاست‌های جنگی بر فرآیندهای علمی و تصمیمات فردی پرداخته و تضادهای سیاسی را نشان می‌دهد که منجر به بحران‌های اخلاقی می‌شود.
شخصیت استراوس در فیلم به‌ویژه به عنوان نماینده‌ای از قدرت دولتی که بیشتر به سیاست‌های جنگی و امنیت ملی توجه دارد تا به عواقب انسانی اختراعات علمی، به نمایش گذاشته شده است. این تضاد بین فلسفه‌های علمی و نیازهای جنگی به خوبی در فیلم نولان به تصویر کشیده شده است.
4. استفاده از جلوه‌های ویژه و تکنیک‌های سینمایی:
در بخش فنی، نولان همواره به خاطر استفاده از جلوه‌های ویژه و تکنیک‌های سینمایی به‌ویژه در خلق تصاویری واقع‌گرایانه شناخته می‌شود. در “Oppenheimer”، فیلمبرداری توسط هویته فان هویتما (مدیر فیلمبرداری مشهور) به زیبایی تمام و با دقت بالا انجام شده است. بخش‌های مربوط به آزمایش‌های ترینی و انفجار بمب اتمی با استفاده از فیلمبرداری عملی و بدون استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری، بسیار طبیعی و تأثیرگذار هستند.
یکی از صحنه‌های مهم فیلم، انفجار بمب اتمی در آزمایش ترینی است که در آن نولان از جلوه‌های ویژه به شکلی واقع‌گرایانه استفاده کرده تا تأثیر عظیم این آزمایش بر شخصیت‌ها و جهان را نشان دهد. نولان بر استفاده از جلوه‌های فیزیکی و عملی در این صحنه تأکید کرده، که این ویژگی باعث شده فیلم به‌طور خاص از نظر بصری اثرگذار باشد.
5. نتیجه‌گیری و پیام فیلم:
در نهایت، فیلم “Oppenheimer” بیشتر از آن که یک روایت تاریخی صرف باشد، یک بررسی فلسفی و اخلاقی عمیق درباره مسئولیت‌های علمی و پیامدهای اختراعات تکنولوژیک است. نولان با نگاهی انسانی و پیچیده، شخصیت اوپنهایمر را به‌عنوان فردی که در عین نبوغ علمی، با بحران‌های اخلاقی و اجتماعی مواجه است، به تصویر می‌کشد.
2. فیلم بیچارگان (Poor Things)
فیلم بیچارگان Poor Things یک فیلم درام و فانتزی به کارگردانی یورگوس لانتیموس است که بر اساس رمانی به همین نام نوشته النا فریر ساخته شده است. این فیلم با ترکیبی از طنز، سوررئالیسم و درام، داستانی عجیب و متفاوت را روایت می‌کند که در آن مفاهیم انسانی، هویت، و انتقام با یکدیگر تلفیق می‌شوند. لانتیموس، که به‌خاطر آثار خاص و متفاوتی چون The Lobster و The Favourite شناخته می‌شود، در این فیلم نیز به سبک منحصر به فرد خود در روایت، فضای سوررئالیستی و طنزهای تلخ پرداخته است.
بیشتر ببینید: بهترین فیلم های ۲۰۲۴ با امتیاز بالای ۶ در IMDB
خلاصه داستان:
داستان فیلم “Poor Things” حول محور یک زن به نام بیلا باکستون (با بازی امایلا استون) می‌چرخد. بیلا یک زن جوان است که پس از یک حادثه‌ی مرگبار، توسط یک جراح دیوانه و عجیب به نام دکتر گودوین (با بازی ویلیام دافو) به زندگی برگشته است. این جراح با استفاده از تکنیک‌های غیرمحتمل و غیرمعمول خود، از اعضای بدن دیگران برای احیای بیلا استفاده می‌کند. در نتیجه، بیلا که با بدن و ذهنی جدید و متفاوت به زندگی باز می‌گردد، نه تنها با چالش‌های جدیدی در هویت خود روبرو می‌شود، بلکه به دنبال کشف حقیقت و هویت جدید خود است.
بیلا، که با ذهنی تازه و نگاهی تازه به زندگی وارد دنیای جدید می‌شود، شروع به سفر در دنیای خارج از آزمایشگاه دکتر گودوین می‌کند. در این مسیر، او با فردی به نام دورین (با بازی مارک روفالو) آشنا می‌شود که به عنوان یک معشوق و شریک زندگی احتمالی وارد زندگی او می‌شود. بیلا در تلاش است تا از محدودیت‌های تحمیل شده بر روی خود رهایی یابد و هویت واقعی‌اش را کشف کند. فیلم در این راستا به مسائل هویت، آزادی، روابط انسانی و کشف خود پرداخته است.
تعداد جوایز و نامزدی های فیلم بیچارگان
فیلم بیچارگان در 11 بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شد که در نهایت در 4 بخش از جمله بهترین بازیگر نقش اول زن موفق به دریافت جایزه شد.
تحلیل فیلم “Poor Things” (2023)
1. هویت و خودشناسی در یک دنیای سوررئالیستی
یکی از اصلی‌ترین موضوعات فیلم “Poor Things” مسئله هویت و خودشناسی است. بیلا باکستون پس از بازگشت به زندگی، با ذهن و بدنی جدید و متفاوت روبرو می‌شود. او که به شکلی عجیب از مرگ بازگشته است، اکنون باید هویت جدید خود را در دنیای پیرامونش کشف کند. در این فرآیند، او با مفاهیمی چون «چه کسی هستم؟»، «چه چیزی مرا تعریف می‌کند؟» و «چگونه به دنیای جدید خود وارد شوم؟» مواجه می‌شود. بازگشت او به زندگی نه تنها یک فرصتی برای بازآفرینی هویت است، بلکه فرصتی است برای شجاعت در مقابله با محدودیت‌های اجتماعی و فردی.
در این راستا، فیلم به طور ظریف و غیرمستقیم به سوالات فلسفی درباره نقش جامعه، آموزش، و روابط انسانی در شکل‌گیری هویت فردی پرداخته است. بیلا با هر انتخابی که می‌کند، در تلاش است تا خود را از دستاوردهای تحمیل‌شده توسط جامعه و اطرافیانش رها کند و معنای جدیدی برای زندگی و هویت خود بیابد.
2. کاراکترها و تعاملات انسانی
در فیلم “Poor Things”، روابط میان شخصیت‌ها نه تنها به عنوان بخش‌های دراماتیک فیلم بلکه به عنوان عاملی برای تحلیل اجتماعی و انسانی عمل می‌کنند. بیلا، با بازی شگفت‌انگیز اما استون، به عنوان یک زن که با دنیای جدید خود مواجه است، نمایانگر آن جنبه از انسانیت است که در جستجوی هویت و آزادی است. بازی استون در این فیلم، از یک زن آسیب‌دیده و فراموش‌شده به فردی مستقل و سرزنده تبدیل می‌شود که نه تنها تلاش می‌کند خود را پیدا کند، بلکه در این مسیر با بحران‌های اخلاقی و انسانی روبرو می‌شود.
دیگر شخصیت‌های مهم، به‌ویژه دکتر گودوین (با بازی ویلیام دافو) و دورین (با بازی مارک روفالو)، به‌عنوان افرادی که در مسیر بازگشت بیلا به زندگی و هویت، نقش‌های مهمی ایفا می‌کنند، به خوبی در روند داستان گنجانده شده‌اند. دکتر گودوین، که به‌عنوان یک جراح دیوانه و عجیبی که بیلا را احیا می‌کند، در واقع به نوعی نماد آفرینش و قدرت انسانی در تغییر سرنوشت است، اما همچنان درگیر چالش‌های اخلاقی و پیامدهای اختراعاتش است.
رابطه بیلا و دورین، که می‌تواند به‌عنوان رابطه‌ای رمانتیک نیز دیده شود، درواقع به تحلیل نیاز انسان به ارتباطات و چالش‌های ایجاد روابط در دنیای مدرن پرداخته است. بیلا به دنبال آزادی فردی و عشق حقیقی است، اما در عین حال باید با قدرت‌ها و سنت‌های غالب مبارزه کند.
3. طنز سیاه و سرشت سوررئالیستی فیلم
یکی از ویژگی‌های برجسته “Poor Things” استفاده از طنز سیاه و سورنئالیسم است که توسط لانتیموس در سراسر فیلم به‌طور ماهرانه‌ای تعبیه شده است. این سبک که در آثار قبلی لانتیموس نیز دیده شده، در این فیلم به کار گرفته شده تا دنیای غریب و پیچیده‌ای را خلق کند که در آن عجیب‌ترین و غیرمنتظره‌ترین موقعیت‌ها به وقوع می‌پیوندند.
سورنرئالیسم در این فیلم نه تنها از جنبه‌های بصری و داستانی بلکه از زاویه فلسفی و اجتماعی نیز با پیام‌های پنهانی همراه است. در دنیایی که قوانینی که در آن حاکم است، مرز میان واقعیت و خیال به‌طور کامل محو می‌شود، در واقع لانتیموس به بررسی چالش‌های ذهنی و فلسفی می‌پردازد. از آنجایی که شخصیت‌ها در شرایطی کاملاً غیرمعمول قرار دارند، به راحتی می‌توانند رفتارها و تصمیمات خود را از زاویه‌ای انتقادی و حتی تراژیک تحلیل کنند.
4. نقد اجتماعی و هنجارهای فرهنگی
فیلم همچنین به‌طور تلویحی به بررسی هنجارهای فرهنگی و اجتماعی و قدرت‌های حاکم بر ساختارهای اجتماعی می‌پردازد. بیلا، به‌عنوان زنی که به زندگی برگشته است، با هر انتخاب خود در پی شکستن محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی است. بازگشت او به زندگی در دنیایی که دیگر هیچ‌چیز ثابت نیست، نمادی از آزادی فردی در مقابل ساختارهای جامعه است که همیشه تلاش دارند تا انسان‌ها را در چهارچوب‌های خود نگه دارند.
دکتر گودوین، به‌عنوان شخصیت اصلی علمی و پزشکی فیلم، نیز با استفاده از قدرت خود در خلق و تغییر بدن انسان، به نوعی نماد علم و قدرت انسانی است. اما هرچه بیشتر به داستان پیش می‌رود، مشخص می‌شود که حتی علم و فناوری بدون توجه به ابعاد انسانی و اخلاقی، می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد. این مسأله نشان‌دهنده نقد پنهانی به استفاده بی‌رویه و بدون مسئولیت از قدرت‌های علمی و فنی است.
3. فیلم منطقه دلخواه (The Zone of Interest)
فیلم منطقه دلخواه The Zone of Interest فیلمی درام و روان‌شناسانه به کارگردانی جاناتان گلیزر است. این فیلم بر اساس رمانی به همین نام نوشته مارتین آمیس ساخته شده است و یک نگاه متفاوت به تاریخ جنگ جهانی دوم و تأثیر آن بر روان انسان‌ها ارائه می‌دهد. “The Zone of Interest” به‌طور خاص به زندگی یک افسر نازی در دوران جنگ و تأثیرات فاجعه‌بار جنگ بر روابط فردی و اجتماعی می‌پردازد.
خلاصه داستان:
فیلم “The Zone of Interest” داستان زندگی رودولف هوس، فرمانده اردوگاه آشویتس، و خانواده‌اش را در دوران جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. هوس، به همراه همسرش هدویگ و پنج فرزندشان، در خانه‌ای آرام و دل‌نشین در کنار اردوگاه زندگی می‌کنند. او اغلب فرزندانش را برای شنا و ماهیگیری به بیرون از خانه می‌برد، در حالی که هدویگ بیشتر وقت خود را به مراقبت و رسیدگی به باغ اختصاص می‌دهد. خدمتکاران خانه نیز به انجام امور روزمره مشغولند و حتی وسایل و متعلقات زندانیان اردوگاه به خانواده هوس تعلق می‌گیرد. در عین حال، در پشت دیوار باغ این خانواده، از آن سوی دیوار، صدای فریادها، تیراندازی‌ها و صدای قطارهایی که به اردوگاه می‌رسند، به گوش می‌رسد. این تصویر دوگانگی وحشتناک میان زندگی خانوادگی و وحشیگری‌های اردوگاه است.
رودولف هوس در حال اجرای برنامه‌های بزرگ برای اردوگاه است و یک طرح جدید برای کوره‌های آدم‌سوزی را تأیید می‌کند که به زودی به بهره‌برداری می‌رسد. در یکی از روزها، هنگام قدم زدن در کنار رودخانه، هوس متوجه بقایای انسانی در آب می‌شود و بلافاصله فرزندانش را از آب بیرون می‌آورد. سپس نامه‌ای به کارکنان اردوگاه می‌نویسد و آن‌ها را به دلیل این بی‌دقتی و اهمال در انجام وظایفشان مورد سرزنش قرار می‌دهد.
این فیلم به‌طور تلویحی به تضادهای روانی و اجتماعی میان زندگی خانوادگی عادی و جنایات نازی‌ها در اردوگاه‌های مرگ پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه انسان‌ها می‌توانند در کنار فجایع عظیم تاریخی، زندگی روزمره خود را به‌طور بی‌اعتنا به دنیای بیرونی ادامه دهند.
تعداد جوایز و نامزدی های فیلم اوپنهایمر
فیلم منطقه دلخواه در 5 بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شد که در نهایت در 2 بخش موفق به دریافت جایزه شد.
نگاه ها به فیلم منطقه دلخواه
فیلم “منطقه دلخواه“ پس از نمایش با تحسین گسترده منتقدان روبه‌رو شد. در وب‌سایت گردآوری نقد راتن تومیتوز، این فیلم توانسته است ۹۳٪ بازخورد مثبت از مجموع ۳۲۹ نقد دریافت کند و میانگین امتیاز آن ۸٫۷ از ۱۰ است. در نظر جمعی منتقدان این سایت آمده است: «”منطقه دلخواه” به‌طور بی‌طرفانه ماهیت عادی هم‌دستی افراد در جنایات هولناک را مورد بررسی قرار می‌دهد و ما را وادار می‌کند که با نگاهی سرد و عمیق به زندگی روزمره پشت سر وحشیگری‌های غیرقابل بخشش بنگریم.» همچنین در متاکریتیک، که از سیستم امتیازدهی وزنی استفاده می‌کند، این فیلم بر اساس ارزیابی ۵۸ منتقد، امتیاز ۹۲ از ۱۰۰ را کسب کرده است که نشان‌دهنده تحسین عمومی فراوان از آن است.
