لیلا حاتمی در فیلم «پیر پسر» به کارگردانی اکتای براهنی ایفاگر نقشی بسیار مهم شده است؛ شخصیتی به ظاهر ساده اما پر از جزئیات و پیچیده‌گی درونی که در ارتباط با کاراکتر علی، موقعیت بسیار مهمی را رقم می‌زند. فریدون جیرانی به بهانه اکران این فیلم، متنی مفصل درباره منحصربفرد بودن نقش‌آفرینی لیلا حاتمی در قالب کاراکتر‌های مختلف نوشته است. جیرانی معتقد است لیلا حاتمی نماینده نسل دوم بازیگرانی است که نقش زن معترض را به نمایش گذاشته‌اند.
به گزارش فیلم‌نیوز، فریدون جیرانی در صفحه اینستاگرامش پستی را به وجوه مختلف بازی لیلا حاتمی اختصاص داده است. مروری داریم بر بخش‌های مختلف متن جیرانی.
لیلا حاتمی همراه با علی مصفا در نمایی از فیلم «لیلا»
رنگ‌آمیزی نقش‌ها | نقش‌ها اگر دقیق و درست نوشته نشوند بازیگران نمی‌توانند توانایی خودشان را نشان دهند اما بازیگرانی هستند که می‌توانند با ویژگی‌هایی که دارند نقشی را که طراحی درستی دارد رنگ‌آمیزی کنند و با این رنگ‌آمیزی، نقش را باورپذیر و تأثیرگذار کنند. اینجا صحبت از بازیگری است که دارد شخصیتی را کامل می‌کند نه بازیگری که تیپی را تکرار می‌کند با ویژگی‌های آن تیپ؛ خنده، گریه، راه رفتن، لهجه. از بازیگرانی می‌گویم که می‌شود گفت بازیگران مؤلفند. تألیف آنها نقش‌هایی است که شخصیت‌های متنوعی‌اند که یک حس مشترک آنها را به هم مرتبط می‌کند.
لیلا حاتمی همراه با زنده‌یاد آتیلا پسیانی در نمایی از فیلم«اب و آتش» ساخته فریدون جیرانی
یک بازیگری مؤلف | لیلا حاتمی یک بازیگر مؤلف است. او با نقش، درونی ارتباط برقرار می‌کند و تا این ارتباط درونی بین او و نقش به وجود نیاید نقش را بازی نمی‌کند. این ارتباط درونی با آگاهی و شناخت او از نقش همراه می‌شود؛ سوادی حسی و درونی که درک آن نیاز به استمرار همکاری با او دارد. بازیگری است که وقتی درباره نقش حرف می‌زند ادعا و فضیلتی را به رخ نمی‌کشد، آن فضیلت در تمامی شخصیت اوست، شخصیتی که به ظاهر ساده به نظر می‌رسد؛ اما وقتی در قالب نقش قرار می‌گیرد، حس و حالی جلوی دوربین شکل می‌گیرد که نشانه درون پیچیده و شناخت و آگاهی اوست. بروز بیرونی این شناخت کلمات نیست؛ نگاه، بیان، راه رفتن، نشستن و تمامی جزئیاتی است که او دارد در اجرای نقش به کار می‌گیرد. همین جزئیات در بازی‌اش تألیف اوست که تلفیق غریزه و آگاهی است.
لیلا حاتمی همراه با بهرام رادان در نمایی از فیلم «بی‌پولی»
حس مشترک نقش‌ها | از شکوه در «بی‌پولی» که پرجزئیات‌ترین بازی اوست تا نگار تمدن در «چهل سالگی» تا یاسی در «سعادت‌آباد»، سیمین در «جدایی…»، لیلی در «پله آخر»، گلی ابتهاج در «دنیای تو ساعت چند است»، بیتا تمدن در «دوران عاشقی»، آذر در «من» و مینا در «رگ خواب» که متفاوت‌ترین بازی اوست، تنوعی پیش روی ماست از شخصیت‌های مختلف که یک حس مشترک آنها را به هم پیوند داده است؛ حسی که نشانه حضور لیلاست.
لیلا حاتمی همراه با رامتین خداپناهی در نمایی از فیلم «ارتفاع پست»
نماینده زنان معترض | حاتمی در بعد از انقلاب از نسل دوم بازیگران زنی است که از اواخر دهه 60 و دهه 70 آمدند و تصویر زنان معترض را به نمایش گذاشتند. قبل از آنها در دهه 60 تصویر زن با نسل اول متحول شده بود؛ با سوسن تسلیمی و رضوانه در «مادیان». او در این فیلم زن روستایی شوهرمرده‌ای بود که ایستادگی می‌کرد جلوی برادرش برای گرفتن حقش. با سوسن تسلیمی با نایی در «باشو غریبه کوچک» که هم مادر بود هم همسر، هم زنی آگاه و مسئول و مستقل در یک روستا. با گلچهره سجادیه با زیور در «دندان مار»زنی سنتی که شوهر کثافتی داشت و خودش زندگی‌اش را اداره می‌کرد. با فاطمه معتمدآریا در «ریحانه» زن سنتی مطلقه‌ای که عاشق می‌شد، عشق زمینی و فریماه فرجامی با آفاق در «نرگس» که تصویر همدلانه‌ای بود با زن درمانده‌ای که مجبور می‌شد از عشق‌اش بگذرد. که نسل دوم با سارا آمد، لیلا آمد و هستی آمد که هر سه زنان معترض بودند و شورش می‌کردند علیه مرد سنتی و سنت. نسل سوم بازیگران زن هم آمده‌اند؛ اما لیلا حاتمی هنوز لیلا حاتمی «لیلا»ست با همان شادابی، با همان دقت و آگاهی بیشتر.
لیلا حاتمی سابقه سه همکاری با فریدون جیرانی در فیلم‌های «آب و آتش» و «سالاد فصل» و سریال «نهنگ آبی» دارد.
