«ممیزی» یکی از برنامه‌های مهم و دنباله‌دار پلتفرم «فیلیمو» است که با وجود سادگی فرم و ثابت ماندن ساختار، هیچ‌گاه از جذابیت آن کم نشده اشت. آنچه باعث شده «ممیزی» بعد از سال‌ها کماکان جذابیتش را حفظ کند، بهروز بودن محتوا و دست گذاشتن روی سوژه‌هایی است که مخاطبان با تمام وجود درکش می‌کنند. «ممیزی» روی موج اتفاق‌ها و مشکلات جامعه در هر دوره بخصوص تمرکز می‌کند و هربار علاوه بر اینکه مواجهه‌ی یک هنرمند را با سختی‌های دریافت مجوز برای ارائه اثرش به نمایش می‌گذارد، بی‌تخصص بودن مسئولان، اظهارنظرهای عجیب و بی‌مورد آنها و همچنین بسته بودن فضای تفکر را در این سیستم به زبان طنز به نقد می‌کشد. این برنامه در اولین قسمت از فصل پنجم، به مشکلاتی پرداخته است که مردم پس از جنگ تحمیلی 12 روزه، علی‌رغم تمام همراهی‌ها و حمایت‌هایی که انجام داده‌اند، با آنها دست‌به‌گریبانند.
به گزارش فیلم‌نیوز، قسمت اول فصل پنجم برنامه «ممیزی» به کارگردانی حامد جوادزاده، با حضور وحید آقاپور و حامد جوادزاده یکشنبه 19 مرداد در پلتفرم فیلیمو منتشر شده است. نگاهی داریم به دلایل موفقیت این برنامه.
ممیزی با ساختاری ساده توانسته مخاطب را جذب کند.
سادگی در ساختار | «ممیزی» نه دکور خاصی دارد و نه در فصل‌های مختلف، تنوعی در آن به چشم می‌خورد. شاید در بعضی قسمت‌ها به فراخور موضوع، مثلا دیده باشیم وحید آقاپور لباس عوض کند یا بخشی را در قسمتی دیگر از استودیو پیش ببرد اما به‌طور کلی ساختار اصلی «ممیزی» یکی است. ما صرفا تصویر وحید آقاپور را که به عنوان یک مسئول صدور مجوز با کت‌وشلوار سر یک میز نشسته می‌بینیم و نمایی از پشت سر حامد جوادزاده داریم که هربار در جایگاه یک هنرمند و البته این اواخر در جایگاه عامه مردم، روبه‌روی مسئول قرار می‌گیرد و سعی می‌کند او را قانع کند. سادگی و تکراری بودن این موقعیت می‌توانست بعد از مدت‌ها خسته‌کننده به نظر برسد اما انتخاب صحیح سوژه‌ها، چگونگی مواجهه با آنها، جنس دیالوگ‌ها و همچنین بازی قدرتمند این دو نفر، باعث شده حالا که به فصل پنجم رسیده هم حتی یک ذره هم به این فضای تکراری فکر نکنیم.
وحید آقاپور یکی از عوامل موفقیت «ممیزی» است.
تغییرات در طول زمان | «ممیزی» اوایل صرفا روی یک قطعه موسیقی، یک قسمت از سریال یا فیلم سینمایی تمرکز داشت و بخش مهمی از آن روی اصلاحاتی بنا شده بود که مسئول صدور مجوز از هنرمند می‌خواست تا آنها را روی اثرش اعمال کند. رفته‌رفته اما این نقد گسترده‌تر شد و به جایی رسید که حالا در ابتدای فصل پنجم، به برخی تصمیم‌گیری‌های اشتباه مسئولان پس از جنگ دوازده روزه هم پرداخته است؛ از قطعی آب و برق گرفته تا اختلال در سیستم بانکی و نبود فضای باز برای انتقاد و … درواقع «ممیزی» در قسمت‌های اخیر در کنار نقدهایی که به سانسور و مشکلات ساخت آثار هنری می‌کند، یک‌جورهایی به زبان مردم عادی جامعه هم تبدیل شده و مشکلات زندگی آنها را در شرایط فعلی بازگو می‌کند.
مخاطب در «ممیزی» با برخی واقعیت‌های موجود در عرصه ممیزی مواجه می‌شود.
سیمای مسئولان بی‌تخصص | یکی از ویژگی‌های مهم «ممیزی» این است که شمایلی از برخی مسئولان همه‌کاره که عملا تخصص خاصی در زمینه فعالیت‌های خودشان ندارند ارائه می‌کند. وحید آقاپور به عنوان مسئول ممیزی و صدور مجوز، در هر حوزه‌ای اظهارفضل می‌کند و مدام تاکید دارد که در هر زمینه دوره‌ای را گذرانده و کارت عضویت مربوط به هر کاری در جیبش پیدا می‌شود. او نمونه بارز مسئولانی است که صرفا با رابطه در همه بخش‌ها نفوذ کرده‌اند و حتی یک کار را به درستی انجام نمی‌دهند. اعتمادبنفس بالای این مسئول با بازی جذاب آقاپور است که مخاطبان را به خنده می‌اندازد؛ البته خنده‌ای بسیار تلخ از آن بابت که کاملا واقعی به نظر می‌رسد.
در «ممیزی» تندترین نقدها به مسولان با زبانی طنز عرضه می‌شود.
ادعای آزادی بیان | در قسمت اول فصل پنجم، موضوع گفت‌وگو قطعه «دیوانه برو» از مارتیک است. آقاپور تغییر ساختار این قطعه موسیقی را با جایگزینی بیتی از شاهنامه به جای آن آغاز می‌کند و سپس به جایی می‌رسد که به حامد جوادزاده که حالا در جایگاه مارتیک روی صندلی نشسته می‌گوید همه مردم حق دارند اعتراض کنند و اگر چیزی به نظرشان اشتباه است، در جایگاه منتقد به میدان بیایند. او ادعا می‌کند که فضا برای اعتراض مردم باز شده است و مسئولان درحال حل مشکلات هستند. هرچقدر هم که جوادزاده اصرار می‌کند اینطور نیست، کسی اجازه اعتراض ندارد، وضعیت هیچ تغییری نکرده و حتی بدتر هم شده، پذیرشی درکار نیست. با این حال بیان این مسائل در یک برنامه و شوخی با مسئولی که چنین طرز تفکری دارد، در هر صورت جذاب است و «ممیزی» از همین جهت کماکان برنامه ای جذاب به نظر می‌رسد.
فصل پنجم «ممیزی» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی حامد جوادزاده و با بازی وحید آقاپور و حامد جوادزاده، شنبه‌ها در پلتفرم «فیلیمو» منتشر می‌شود.
