نصب به‌روزرسانی امنیتی شاید به اندازه آپدیت‌های سیستم‌عامل هیجان‌انگیز یا پر زرق‌وبرق نباشند، اما نقش مهمی در برطرف کردن آسیب‌پذیری‌ها و جلوگیری از تهدیدهایی مانند بدافزار و سرقت اطلاعات ایفا می‌کنند. گوشی‌های سامسونگ به لطف پلتفرم اختصاصی امنیتی Samsung Knox از امنیت سطح بالایی برخوردار هستند. این سیستم امنیت چندلایه، رمزنگاری داده‌ها، جداسازی اطلاعات و محافظت بلادرنگ را فراهم می‌کند.
به‌روزرسانی امنیتی دستگاه مزایای فراوانی دارد، اما ممکن است برخی از تنظیمات شما را به حالت اولیه بازگرداند. همچنین ممکن است پس از نصب به‌روزرسانی، قابلیت‌هایی را کشف کنید که قبلاً از وجود آن‌ها بی‌خبر بودید. در ادامه، نکاتی ضروری که توصیه می‌کنیم هر کاربر سامسونگ پس از نصب پچ امنیتی انجام دهد را آورده‌ایم.
بررسی موفقیت‌آمیز بودن به‌روزرسانی امنیتی
پس از نصب آپدیت امنیتی، بررسی کنید که عملیات با موفقیت انجام شده باشد. برای این کار به بخش اطلاعات نرم‌افزار (Software information) بروید و بررسی کنید که نسخه پچ امنیتی با تاریخی که به‌روزرسانی کرده‌اید مطابقت دارد یا خیر. همچنین می‌توانید به بخش امنیت و حریم خصوصی در تنظیمات رفته و گزینه به‌روزرسانی‌ها را انتخاب کنید. در اینجا تاریخ آخرین به‌روزرسانی امنیتی و سیستم Google Play قابل مشاهده است. اگر تاریخ مطابقت ندارد، روی صفحه‌ی به‌روزرسانی‌ها بزنید و بررسی کنید آیا امکان دریافت دوباره به‌روزرسانی وجود دارد یا نه. توصیه می‌شود همین بررسی را برای به‌روزرسانی سیستم Google Play نیز انجام دهید، چرا که این به‌روزرسانی‌ها عملکرد و امنیت اپلیکیشن‌های نصب شده از پلی‌استور را بهبود می‌دهند.
بازنگری تنظیمات امنیتی دستگاه
پس از نصب پچ امنیتی جدید، تنظیمات امنیتی دستگاهتان را بازبینی کنید. گاهی برخی تنظیمات امنیتی به حالت پیش‌فرض بازمی‌گردند یا نیاز به فعالسازی مجدد دارند. برخی از قابلیت‌های امنیتی که نیاز است بررسی کنید عبارتند از:
احراز هویت دو مرحله‌ای (Two-factor authentication): فعالسازی این گزینه برای حساب‌های گوگل و سامسونگ، امنیت بسیار بیشتری فراهم می‌کند.تنظیمات حفاظت از دستگاه گمشده (Lost device protection): پیشنهاد می‌شود دو گزینه اجازه پیدا شدن دستگاه (Allow this phone to be found) و یافتن آفلاین (Offline finding) را فعال نگه دارید.تنظیمات محافظت در برابر سرقت (Theft protection): اگر گوشی‌تان این قابلیت‌ها را دارد، حتماً از فعال بودن Identity Check ،Offline device lock و Remote lock مطمئن شوید.
همچنین هنگام بازبینی تنظیمات امنیتی حساب سامسونگ، تنظیمات حساب گوگل را نیز بررسی کنید، چرا که این دو معمولاً به هم پیوسته هستند و بسیاری از قابلیت‌های دستگاه برای کار کردن به حساب گوگل نیاز دارند.
بررسی تنظیمات باتری
یکی از پیامدهای جانبی به‌روزرسانی امنیتی، بازگشت برخی تنظیمات به حالت پیش‌فرض است که می‌تواند باعث تخلیه ناخواسته باتری شود. اولین چیزی که باید بررسی کنید، گزینه محافظت از باتری است که در نسخه One UI 6.1 معرفی شد.
حالت پایه: از شارژ شدن مداوم تا ۱۰۰ درصد جلوگیری می‌کند و فقط زمانی دوباره شارژ را شروع می‌کند که باتری به ۹۵ درصد کاهش یابد. برای زمانی مناسب است که گوشی برای مدت طولانی به برق وصل است.حالت تطبیقی (Adaptive): بر اساس الگوی خواب شما عمل می‌کند؛ باتری تا ۸۰ درصد شارژ می‌شود و در طول خواب متوقف می‌شود، سپس صبح به حالت پایه تغییر می‌کند.
این تنظیمات به حفظ عمر باتری کمک می‌کنند و بسته به نیازتان، بین این دو حالت می‌توانید انتخاب کنید و جابه‌جا شوید.
بررسی مجدد تنظیمات شارژ
علاوه بر محافظت از باتری، بررسی تنظیمات شارژ نیز اهمیت دارد. برای مثال، می‌توانید شارژ سریع را غیرفعال کرده و فقط هنگام نیاز فعالش کنید. چون شارژ سریع می‌تواند در بلندمدت به باتری آسیب بزند. در بعضی دستگاه‌ها، گزینه‌ای با عنوان شارژ فوق‌سریع (Super fast charging) هم وجود دارد که با کابل مناسب، شارژ را تا ۴۵ وات افزایش می‌دهد. بنابراین بررسی کنید که تنظیمات شارژ طبق میل شما باقی مانده‌اند.
بررسی احراز هویت بیومتریک
احتمال بازنشانی شدن داده‌های بیومتریک (اثر انگشت یا تشخیص چهره) پس از آپدیت امنیتی بسیار کم است، اما بهتر است آن‌ها را بررسی یا دوباره ثبت کنید. اگر در شناسایی چهره یا اثر انگشت دچار مشکل شدید، معمولاً بازنشانی داده یا نصب آپدیت جدید مشکل را حل می‌کند. بهتر است همیشه بعد از نصب آپدیت‌های امنیتی بزرگ یا سیستم‌عامل جدید، این تنظیمات را بررسی کنید.
بازبینی دسترسی‌های اپلیکیشن‌ها
به‌روزرسانی‌های امنیتی نباید دسترسی‌های برنامه‌ها را تغییر دهند، اما این زمان خوبی‌ست برای بررسی مجدد دسترسی اپ‌هایی که جدیداً نصب یا دوباره فعال کرده‌اید. تایید دسترسی‌های غیرضروری، امنیت شما را به خطر می‌اندازد. پس بهتر است بررسی کنید که هر برنامه تنها به آن چیزهایی که واقعاً نیاز دارد دسترسی داشته باشد.
