در میان همه شگفتی‌هایی که در پهنه بی‌کران اقیانوس‌های جهان طی میلیون‌ها سال تکامل به‌وجود آمده‌اند، شاید شگفت‌انگیزترین نمونه را بتوان در ماهی بشکه‌ای مشاهده کرد؛ موجودی با سری شفاف که این ویژگی به چشمان لوله‌ای شکل آن اجازه می‌دهد رو به بالا نگاه کنند تا بتوانند در تاریک‌ترین لایه‌های آب شکار خود را که بالای سرشان حرکت می‌کند ردیابی کنند.
ماهی بشکه‌ای معمولا در ژرفای تاریک دریاها بی‌حرکت باقی می‌ماند و چشمان خود را به سمت بالا ثابت نگه می‌دارد، در حالی که با بینایی فوق‌العاده حساسش قادر است حتی سایه‌های کم‌نور شکارهایی را که در بالای سر حرکت می‌کنند تشخیص دهد. پژوهشگران بر این باورند که رنگدانه‌های سبزی که در ساختار چشمان آن وجود دارد، مانع از ورود نور از سطح آب می‌شود و همین امر کمک می‌کند تا این ماهی بهتر بتواند درخشندگی ضعیف موجوداتی چون عروس‌های دریایی و دیگر جانوران نورافشان بالای سرش را مشاهده کند.
بخش مهمی از رژیم غذایی ماهی بشکه‌ای شامل سخت‌پوستان ریز و جانداران کوچک دیگری است که به‌وسیله بازوهای بلند و دنباله‌دار عروس‌های دریایی گرفتار می‌شوند. بر اساس برخی فرضیه‌ها، سیستم بینایی عجیب و غیرعادی این ماهی به او کمک می‌کند تا به‌طور دائم بر حرکات شکار تحت نظر باشد، در حالی که سر شفاف و پر از مایعش نقش حفاظتی در برابر سلول‌های گزنده شاخک‌های عروس دریایی ایفا می‌کند.
ماهی بشکه‌ای با نام علمی Macropinna microstoma نخستین‌بار در سال ۱۹۳۹ توسط دانشمندان توضیح داده شد. با وجود این، پژوهشگران هنوز به‌طور کامل نمی‌دانند گستره پراکندگی آن در اقیانوس‌های زمین تا چه اندازه است. بیشترین موارد مشاهده این موجود در بخش شمالی اقیانوس آرام ثبت شده، از دریای برینگ گرفته تا سواحل ژاپن و همچنین منطقه باخا کالیفرنیا در مکزیک.
از آنجا که پوشش شفاف و پر از مایع سر ماهی بشکه‌ای هنگام صید با تور و انتقال به سطح کم‌فشار آب فرو می‌ریزد و نابود می‌شود، این ویژگی شگفت‌انگیز به‌ندرت در توصیف‌های علمی یا تصاویر ترسیمی آن دیده می‌شود. با این حال، در سال ۲۰۰۹ پژوهشگران مرکز تحقیقات آکواریوم و علوم دریایی MBARI موفق به یک مشاهده استثنایی شدند. آن‌ها یک نمونه زنده از این ماهی را به دام انداختند که چندین ساعت در آکواریوم روی عرشه کشتی دوام آورد. این فرصت کمیاب سبب شد تا محققان با اطمینان دریابند که چشمان لوله‌ای این موجود قادرند به سمت جلو بچرخند و بر خوراکی‌های مقابل خود تمرکز کنند، موضوعی که باور دیرینه دانشمندان مبنی بر ثابت بودن نگاه همیشگی این ماهی به سمت بالا را نقض کرد.
رفتار مشابهی در تصاویر خیره‌کننده‌ای که توسط زیردریایی‌های کنترل‌شونده از راه دور در نزدیکی سواحل کالیفرنیای مرکزی به ثبت رسید نیز دیده شد. این فیلم‌ها ماهی بشکه‌ای را در عمق ۶۰۰ تا ۸۰۰ متر زیر سطح آب نشان می‌دادند. البته، ماهی بشکه‌ای تنها موجود دریایی نیست که اجزای بدن شفاف در روند تکامل به دست آورده است. گونه‌ای دیگر به نام ماهی مرکب شیشه‌ای تقریبا به‌طور کامل بدن شفاف دارد که روشی متداول در اعماق دریا برای استتار در برابر شکارچیان و طعمه‌ها عمل می‌کند.
در سطح زمین نیز می‌توان مشابه چنین سازوکاری را مشاهده کرد. قورباغه‌های شیشه‌ای که در مناطق گرمسیری آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می‌کنند، شکم‌های نیمه‌شفافی دارند که به ناظران اجازه می‌دهد اندام‌های درونی همچون قلب، کبد و سایر اجزای حیاتی بدنشان را ببینند. این شفافیت یک بار دیگر کارکردی حفاظتی دارد، به‌طوری که قورباغه را با محیط برگ‌های سبز پیرامونش همگون می‌سازد.
