محققان اخیراً به این نتیجه رسیده‌اند که هر چاپگر سه‌بعدی، اثری منحصر به فرد روی قطعات تولیدی خود به جا می‌گذارد و این اثرات با دقت بسیار بالایی قابل شناسایی و ردیابی هستند.
اگر یک شی چاپ سه‌بعدی شده به دستتان می‌رسید، چقدر در تشخیص دقیق چاپگری که آن را ساخته است مطمئن بودید؟ شاید شما هیچ شانسی برای شناسایی دستگاه سازنده بدون حدس و گمان نداشتید. اکنون مشخص شده که هر قطعه چاپ شده یک “اثر انگشت” بی‌همتا دارد که امکان ردیابی آن را به دستگاه سازنده می‌دهد. این ردیابی نه تنها مدل چاپگر، بلکه دقیقاً همان دستگاهی که قطعه را ساخته است را مشخص می‌کند، حتی اگر چندین دستگاه از یک مدل چاپگر باشند.
محققان دانشگاه ایلینوی موفق به کشف “اثر انگشت” چاپگر سه‌بعدی شده‌اند که می‌تواند یک دستگاه خاص را شناسایی کند. تصویری از دستی که یک فایل چاپ سه‌بعدی از شخصی با اسلحه را در دست دارد، گویای این کشف است. پژوهشگران دانشگاه ایلینوی راهی قابل اعتماد برای تطبیق قطعات چاپ سه‌بعدی با دستگاه تولیدکننده آنها پیدا کرده‌اند.
این تیم تحقیقاتی تحت سرپرستی بیل کینگ، استاد علوم مکانیک و مهندسی در دانشگاه ایلینوی فعالیت می‌کند. پس از کشف این موضوع توسط کینگ، آنها یک سیستم هوش مصنوعی توسعه دادند که قادر بود هر قطعه را تحلیل کرده و دستگاه سازنده آن را شناسایی کند.
برای آموزش مدل هوش مصنوعی، تیم تحقیقاتی ۹,۱۹۲ عکس از قطعات مختلف را به آن وارد کردند. این قطعات توسط ۲۱ دستگاه چاپ سه‌بعدی مختلف، شامل ۶ برند و ۴ فرآیند ساخت متفاوت، تولید شده بودند. سپس محققان تصویری از یک میلی‌متر مربع از یک قطعه چاپ شده را به هوش مصنوعی ارائه دادند و هوش مصنوعی توانست با ۹۸ درصد دقت، قطعه را به دستگاه سازنده آن مرتبط کند.
کینگ اظهار داشت: «ما هنوز از اینکه این روش کار می‌کند، شگفت‌زده‌ایم. ما می‌توانیم یک طرح یکسان از قطعه را روی ۲ دستگاه یکسان چاپ کنیم و هر دستگاه یک اثر انگشت منحصربه‌فرد از خود به جا می‌گذارد که مدل هوش مصنوعی می‌تواند آن را به دستگاه سازنده ردیابی کند. امکان تعیین دقیق محل و نحوه ساخت چیزی وجود دارد. نیازی نیست حرف تامین‌کننده خود را در مورد چیزی باور کنید.»
کینگ بر این باور است که این فناوری قابلیت پیشرفت بیشتری دارد، به گونه‌ای که هوش مصنوعی تنها پس از ۱۰ اسکن از قطعات چاپ شده توسط یک دستگاه، قادر به ارائه یک خوانش دقیق خواهد بود. او معتقد است که این پژوهش، کشف محل وقوع خطا در فرآیندهای تولید محصول در مقیاس بزرگ‌تر را برای افراد بسیار آسان‌تر خواهد کرد. اگر کیفیت ساخت یک محصول خاص پایین باشد، افراد می‌توانند به سرعت چاپ سه‌بعدی را به همان دستگاهی که آن را ساخته است ردیابی کرده و گزارش موارد مشکل‌دار در زنجیره تولید را آسان سازند.
