نیروی هوایی ایالات متحده در همکاری با متحدان نروژی خود آزمایش توانمندی‌های نوین حملات دقیق دریایی را در دریای نروژ انجام داد. این مانور مشترک با حضور یگان ۵۳ نیروی هوایی، یک بمب‌افکن رادارگریز B-2 Spirit و جنگنده‌های F-35 نیروی هوایی سلطنتی نروژ به همراه نیروهای پشتیبانی برگزار شد.
سناریوی طراحی‌شده بر استفاده از سلاح دریایی Quicksink با وزن ۲۰۰۰ پوند (۹۰۷ کیلوگرم) که توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا توسعه یافته، برای نابودی یک کشتی در شرایط واقعی تمرکز داشت.
سرهنگ اسکات گان، فرمانده یگان ۵۳، گفت: «این آزمایش نمونه‌ای روشن از نحوه همکاری ما با متحدان قابل اعتماد برای به‌کارگیری سریع‌تر و هوشمندانه‌تر قابلیت‌های نوین است. ما تنها برای آینده آماده نمی‌شویم، بلکه آن را با هم شکل می‌دهیم.»
بمب‌افکن B-2 در این رزمایش نقشی محوری ایفا کرد؛ به‌گونه‌ای که با استفاده از ویژگی رادارگریزی و برد بلند خود از میان پدافندها عبور کرد و بمب هدایت‌شونده دقیق Quicksink را رها ساخت. این سلاح به‌گونه‌ای طراحی شده تا اثر تخریبی مشابه یک اژدر را از آسمان ایجاد کند و با یک ضربه، اسکلت اصلی کشتی‌های بزرگ را در هم بشکند و مسیرهای دریایی را بدون نیاز به زیردریایی مسدود سازد.
مقام‌های نیروی هوایی آمریکا اعلام کردند که این آزمایش هم کارایی سلاح و هم توان ماندگار بمب‌افکن برای تطبیق با مأموریت‌های دریایی جدید را تأیید کرده است. علاوه بر تأیید اثر تخریبی بمب مذکور، این رویداد اهمیت زیرساخت‌های متحدان آمریکا و فضای هوایی آنان را نیز برجسته می‌سازد. پشتیبانی نروژ موجب شد نیروهای آمریکایی به تأسیسات کلیدی دسترسی یافته و در محیطی با اهمیت راهبردی و دشوار عملیاتی که مشابه مسیرهای دریایی شمالی به سوی قلمرو ناتو است، فعالیت کنند.
این مأموریت تاکتیک‌ها، تکنیک‌ها و رویه‌های مربوط به عملیات‌های برد بلند را توسعه بخشید. خلبانان تمرین کردند که چگونه ارتباطات فراتر از خط دید و هدف‌گیری چند حوزه‌ای را ادغام کنند، امری که برای حمله به کشتی‌های متحرک در آب‌های به شدت محافظت‌شده حیاتی است. سیستم هدایت ماژولار Quicksink این امکان را فراهم می‌آورد که به‌روزرسانی‌های لحظه‌ای هدف از سوی هواپیماها، پهپادها یا حسگرهای دریایی دریافت شود و به فرماندهان انعطاف بیشتری برای درگیری با کشتی‌ها در فواصل دور بدهد.
سرهنگ دوم استیفن برست گفت: «ما در دو سوی اقیانوس اطلس آمادگی ایجاد می‌کنیم و گزینه‌هایی می‌سازیم که حملات دریایی را توزیع‌شده‌تر، بقاپذیرتر و یکپارچه‌تر می‌کند. ما نه تنها پیش‌بینی می‌کنیم، بلکه خود را وفق می‌دهیم و با سرعتی متناسب با محیط راهبردی خود به نیاز رهبران ارشد پاسخ می‌دهیم.»
این آزمایش همچنین توسعه نسخه‌های کوچک و بزرگ سیستم حمله دقیق را که هم‌اکنون در حال ارزیابی است، پیش برد. مقام‌های نیروی هوایی آمریکا توضیح دادند که نسخه کوچک‌تر این بمب به جنگنده‌هایی مانند F-35 اجازه خواهد داد تا چندین بمب Quicksink را حمل کنند و گزینه‌های بیشتری را در اختیار فرماندهان قرار دهند تا ناوگان یا شناورهای لجستیکی را از چندین پلتفرم مختلف نابود کنند.
Quicksink که قادر است کشتی‌ها را به دو نیم تقسیم کند، بر پایه مجموعه کیت‌های هدایت Joint Direct Attack Munition ساخته شده و برای برآورده‌سازی آنچه نیروی هوایی آمریکا «نیاز فوری به خنثی‌سازی سریع تهدیدات دریایی در گستره عظیم اقیانوس‌های جهان» نامیده، طراحی گردیده است. جستجوگر ویژه این سلاح استفاده از بمب‌های سری Mark 80 را برای هدف‌گیری کشتی‌ها امکان‌پذیر می‌سازد و به این ترتیب مشکل کمبود تسلیحات هدایت‌شونده دقیق در یک نبرد گسترده با دشمن قدرتمند برطرف می‌شود.
نیروی هوایی آمریکا نخستین بار در سال ۲۰۲۲ این بمب را از یک جنگنده F-15E Strike Eagle به نمایش عمومی گذاشت و سپس در رزمایش Rim of the Pacific 2024 طی تمرینات غرق‌سازی بر روی دو کشتی آبی-خاکی از رده خارج آزمایش کرد. بمب‌افکن‌های B-2 Spirit نیز آزمایش‌های دیگری علیه ناو USS Dubuque (LPD-8) و USS Tarawa (LHA-1) انجام دادند که کارایی این سلاح را در هنگام رهاسازی از سکوی رادارگریز اثبات کرد.
برد بلند و ظرفیت حمل بالای B-2 این امکان را به آن داده تا مهمات سنگین را از فاصله دور رها کند. آزمایش اخیر در دریای نروژ جدیدترین تلاش نیروی هوایی آمریکا برای به‌کارگیری تسلیحات ضدکشتی روی بمب‌افکن‌ها به منظور مقابله با چالش‌های رو به افزایش دریایی به شمار می‌آید.
